DAY FORTY-FOUR
Kathryn blogs: Life Nga Naman...

I love Nursing, my job. Pero ewan ko ba. Siguro ganun lang talaga, dumarating sa point na napapagod ka and you feel like you're beginning to hate the very job that you've dreamed of having. Minsan, darating ka sa unit, geared up for the next 8 hours or so, tapos ang sasalubong sa'yo mga toxic na endorsements. At tipong di mo pa nakikita 'yung patients mo, hala, ayan na, dagsa na new orders ng doctors. O kaya naman, magre-receive ka palang, may new admission na. At since first admission ka, ikaw ang mag-a-admit. E pa'no pa kung galing ER?! E di sandamakmak kailangan mong i-carry out! Kaya tuloy minsan mag-o-open ka palang ng charts, ayun na 'yung mga kasama mo, naghahanap na ng BP app at magra-rounds na. Grabe! Nakaka-rattle pa naman 'yung ganun, feeling mo sobrang napag-iwanan ka na.

Tapos minsan naman, hindi nga toxic ang mga pasyente, 'yung relatives naman! Ay s'ya! Kung makatawag sa'yo para bang laging may emerhensya! Tipong halos minu-minuto pupuntahan ka sa station. Kahit na na-address mo na 'yung concerns nila, andyan pa rin at ganadong mangulit! E mukhang nakalimutan yata nilang wala sila sa ICU kung san-san 1:1 ang ratio ng nurse at patient. Sila 'yung mga relatives--"demanding relatives" as what we call them-- na oblivious sa fact na may iba ka pang pasyente who equally need your attention. Kulang nalang ipa-explain sa'yo pathophysiology ng disease condition ng pasyente nila!

Hay! Tuwing ganito nga nararamdaman ko, I remember what my friend, Kit (who graduated 'cum laude' sa batch namin at nag-number one sa training batch nila sa San Lucas), always tells me before, "ayoko na talaga!". Minsan napapaisip tuloy ako, gusto ko nga ba talaga ang Nursing??

Pero, syempre, I counter negative vibes naman kasi alam ko ito ang ginusto ko para sa sarili ko and I'm gonna have to live with it for the rest of my life. Tsaka, hello? I know these things are nothing naman compared with those na super tagala na sa Nursing field. Anu ba?! Bagito palang ako kumbaga. Kaya kung mag-e-entertain ako ng negative thoughts na ganyan and I'm gonna let it invade my system, patay na! Asan na ang career ko?!

Besides, super nare-relieve naman ako pag may mga patients or relatives na sobra ang pasasalamat sa'yo sa serbisyong ibinibigay mo sa kanila. Hindi talaga matatawaran 'yung sarap ng feeling pag abut-abot ang pasasalamat nila sa'yo. Super nakakataba ng puso! Kung nakaka-cause lang 'yun ng atherosclerosis o hypercholesterolemia, matagal na siguro akong nagkaroon! Wahehe...

With that, I rest all my doubts about my feeling towards my job. This is what I do. And for one to be able to appreciate the beauty and purpose of his/her job, he/she needs to understand every bit of it. That's exactly what my goal is. *winks